What Will People Say

What Will People Say is een aangrijpend en ontroerend verhaal over de complexe relatie tussen een vader en zijn dochter, een jong meisje dat haar eigen weg moet vinden. De autobiografische film maakt goed invoelbaar hoe twee culturen op gespannen voet kunnen leven binnen een gezin.

De zestienjarige Nisha leidt een dubbelleven. Thuis, bij haar ouders is ze de perfecte Pakistaanse dochter, maar als ze uitgaat met haar vrienden is ze een doorsnee Noorse tiener. Als haar vader haar met haar vriendje betrapt, stort Nisha’s wereld in. Haar ouders willen een voorbeeld stellen en besluiten haar te kidnappen en haar onder te brengen bij familie in Pakistan. In een land waar ze nooit gewoond heeft, wordt Nisha gedwongen zich aan te passen aan de cultuur van haar ouders.
Met hulp van een sterk debuterende hoofdrolspeler maakt regisseur Iram Haq invoelbaar hoe scherp een gespleten cultuur kan snijden. Aan de ene kant het vrije leven dat iedere opgroeiende tiener in Europa wil, aan de andere kant de ouders die zich naar een betere toekomst hebben geknokt en niet zomaar hun tradities willen loslaten. Een leven vol botsingen, kloven en pijnpunten. Zie daar nog maar eens je eigen weg in te vinden.
Regisseur Iram Haq omschrijft haar tweede speelfilm als haar meest persoonlijke tot nu toe. Toen ze 14 jaar was werd ze zelf door haar ouders uit Noorwegen ontvoerd en gedwongen anderhalf jaar in Pakistan te wonen. Ze wilde wachten met het vertellen van dit verhaal tot ze naar eigen zeggen oud en wijs genoeg was om er geen eendimensionaal verhaal van te maken, over onschuldige ontvoerden aan de ene kant en boosaardige ontvoerders aan de andere. Wat het moest worden: een onmogelijk liefdesverhaal tussen ouders en hun kinderen en de culturele verschillen tussen eerste- en tweedegeneratieallochtonen. Een film over de vraag wat het betekent om voor jezelf te leven, in plaats van voor je ouders en de tradities die zij hoogachten.

“Een sterke film over cultuurbotsing” (Filmtotaal)
“What Will People Say maakt inzichtelijk hoe het is om letterlijk en figuurlijk geen kant uit te kunnen”. (Volkskrant)