Va, vis et deviens

Ruim 23 eeuwen lang leefden enkele tienduizenden zwarte joden (falasha’s) in de bergen van Ethiopië. Door de hongersnood in 1984 worden velen van hun met duizenden andere Afrikanen naar vluchtelingenkampen in Soedan gedreven. Samen met de VS organiseert Israël een luchtbrug om die zwarte geloofsgenoten naar het Beloofde Land te halen. Hongersnood en vervolging waren hun deel in de kampen in Afrika; strenge controle van de afkomst, racisme en integratieproblemen in Israël.

Een christelijke moeder dwingt haar zoontje van 9, om zich voor te doen als jood en zich zo te redden van de hongersdood. Officieel aangegeven als wees, komt het kind aan in het Heilige Land waar hij de naam Schlomo krijgt en geadopteerd wordt door een Fransjoods liberaal gezin uit Tel Aviv. De opgroeiende Schlomo wordt gevolgd van zijn 9e tot zijn 26e jaar waarin hij afstudeert als arts. In het beloofde land heerst wantrouwen tegenover die zwarte joden en op school heerst racisme. Het pleeggezin doet haar best om de zogezegde vrome joodse gast ter wille te zijn. Vooral de grootvader speelt met zijn humor een grote rol. De jongen blijft in gedachten solidair met zijn moeder en wil niet eten en slaapt op de grond. Langzamerhand wint de pleegmoeder zijn vertrouwen en slaagt hij erin zijn nieuwe identiteit als jood vol overtuiging aan te nemen. Hij vergeet nooit zijn echte moeder, die achterbleef in het kamp en wie hij ooit weer hoopt terug te vinden. Dan wordt hij verliefd op een meisje uit een orthodox-joods milieu, waardoor hij in conflict komt met zichzelf. Zijn schuldgevoel dwingt het tot het nemen van een belangrijke beslissing.

“Va, Vis et Deviens is interessant, ontroerend en vooral ook steengoed!” (De Standaard) “ontroerend epos over de gevolgen van operatie Mozes” (NRC) “een ontroerend pleidooi voor liefde, opoffering en vergeving” (de Volkskrant)