Respiro

Grazia woont met haar drie kinderen, echtgenoot visser Pietro en haar schoonmoeder in een geïsoleerde, maar wel idyllische omgeving.

Ze leidt echter een allesbehalve traditioneel bestaan. Ze geniet van de zon, duikt topless in de zee, ze houdt van de honden in het dorp en zorgt als zij daar zin in heeft. Ze droomt van verre oorden met het mondaine Parijs als ideaal. Manlief, als volbloed Siciliaans macho, ergert zich wild aan het gedrag van zijn eigenzinnige vrouw en probeert haar met autoriteit en pillen in toom te houden. De enige die haar begrijpt en beschermt is haar oudste zoon Pasquale.

Als de spanningen tot een uitbarsting komen, omdat Grazia in een overmoedige bui bij twee Franse zeilers aan boord stapt, besluit Pietro om haar te laten behandelen door een psychiater van het vasteland. Grazia vlucht en wordt geholpen door Pasquale, die zijn moeder onderbrengt in een geheime schuilplaats in de rotsen. Wanneer de volgende dag Grazia’s jurk aan de vloedlijn wordt gevonden is het hele dorp in rep en roer…

Met de wens om te ontsnappen uit een benauwde gemeenschap behandelt Crialese een overbekend thema. Het klinkt zwaar maar dat is Respiro allerminst. Het verhaal wordt vooral gefilmd vanuit het perspectief van de kinderen. Een vleugje magisch-realisme draagt verder bij aan de sfeer, waardoor Respiro het gevoel geeft van een ansichtkaart van een ver land, een mooi plaatje dat zonnige gevoelens oproept. Wie genoot van Il Postino zal zeker ook Respiro waarderen.

De Grote Prijs van de filmcritici en de Publieksprijs van Cannes 2002.

“Pure magie” (Elle)

“Zowel de personages als het verhaal stijgen niet boven de clichés uit” (Volkskrant)