Een intieme coming-of-age-film tegen de achtergrond van het hedendaagse turbulente Italië. De ‘oude meesterregisseur’ kan het nog steeds.
Verloren ziel Lorenzo wil het liefst met rust gelaten worden. Om aan een verplichting te ontkomen, verzint hij een handige leugen waardoor hij een hele week alleen in Rome kan zijn. Maar zijn plannen vallen in het water wanneer plotseling zijn halfzus Olivia, het gedoodverfde zwarte schaap van de familie, voor zijn deur staat. In eerste instantie wil Lorenzo niets van Olivia – beeldschoon, brutaal en gevaarlijk – weten, totdat hij zich realiseert dat ze elkaar misschien wel kunnen helpen. Tegen de achtergrond van het turbulente Italië van vandaag de dag, vertelt Io e te (Jij en Ik) het ontroerende verhaal van een moedige generatie: over jonge mensen die hunkeren naar acceptatie, maar die bang zijn zichzelf te verliezen. Tegelijkertijd is het een universele ode aan de kracht van familieliefde.
“Bertolucci weet de spanning fraai op te bouwen. Hoe gaan de twee met elkaar om en worden ze ontdekt? Echt zwaar wordt het drama nooit. Er zit zelfs humor in” (AD)
“Erg knap, hoe Bertolucci telkens in de weerbarstige gevoelswereld van zijn jonge helden kruipt, en de film toch prikkelend onderhuids weet te houden” (Volkskrant)
Soms biedt een tegenslag ook weer nieuwe kansen…. Al een hele tijd wilden we de film“2001: A Space Odessey” draaien en eindelijk leek het zo ver te zijn. Maar helaas kregen we zojuist vanuit Londen te horen dat er toch geen Nederlandse ondertiteling beschikbaar is. Nu wordt er weinig gesproken in de film maar ondertiteling […]
Het Filmhuis Lisse wenst alle haar bezoekers een fijn, gezond en veilig Nieuwjaar toe. Daarbij natuurlijk ook veel kijkplezier in het enige en mooiste Filmhuis tussen Haarlem, Leiden, Alphen en Groot Brittanie. Net bekomen van de verbouwing van de projectorruimte en de vernieuwing van de projectie apparatuur staan alweer nieuwe uitdagingen klaar in het nieuwe […]
Deze week werd bekend dat Loek Dijkman op vrijdag 1 november jl. is overleden. Loek Dijkman was directeur van Topa, een verpakkingsbedrijf in Voorhout. Achter in de Grevelingenstraat had hij het kantoorgebouw van de stichting ARTOPA waar nog ruimte over was. Daarin konden verenigingen en partikulieren ruimte gebruiken voor een luttel bedrag. Er was zelfs […]