Zomer op het platteland van het arme Italiaanse zuiden. De zon brandt onbarmhartig. Kinderen rennen door de uitgestrekte, zacht ruisende graanvelden naar een vervallen woning. Op de soundtrack klinkt nerveus vioolgepingel.
Als ze rond het krot aan het spelen zijn, valt het oog van de 9-jarige Michele, een jongetje met zwarte krullen, op een golfplaat die een gat in de grond afdekt. Een kuil gevuld met goud en edelstenen, dagdroomt het jongetje. Als hij buiten het zicht van de anderen de plaat optilt, ziet hij een mensenvoet.
Zo begint Io non ho paura (‘Ik ben niet bang’), de elfde film van de Italiaan Gabriele Salvatores, die in 1991 de Oscar voor beste niet-Engelstalige film won voor Mediterraneo (zijn enige film die tot nu toe in de Nederlandse bioscopen te zien was).
De setting is bekend van de Pirandello-verfilmingen van de gebroeders Taviani. De toon van Salvatores’ film, naar de gelijknamige roman van Niccolò Ammaniti, is radicaal anders. Het magisch-realistische Io non ho paura, gefilmd vanuit het perspectief van de jonge Michele, schakelt voortdurend tussen een warme coming of age-film en zinderende horror heen en weer. De voet blijkt van een spookachtig jongetje, dat met een ketting aan de bodem van het gat is vastgeketend. Of niet. Salvatores laat lang in het midden wat werkelijkheid is (de televisie meldt dat in Milaan een jongen van steenrijke ouders is ontvoerd), en wat zich in het hoofd van Michele afspeelt (hij vreest dat zijn vader de jongen in het gat heeft begraven).
“Intense en emotionele film…een indrukwekkend drama” (Filmfocus)
“Een mooi volwassenwordingsverhaal” (Trouw)
De prijs van de toegangskaartjes gaat na de zomer omhoog naar €8,50 excl. € 0,50 reserveringskosten. Tot maximaal 4 kaartjes kunnen er per reservering worden gekocht. De verhoging is nodig door de gestegen kosten. Met de aanschaf van de nieuwe apparatuur is er vorig jaar geleden ook een verhoging van de toegang doorgevoerd. We […]
Een aantal jaar heeft het Filmhuis Lisse samengewerkt met de programmeur van het Leiden International Film Festival. Dankzij het LIFF konden wij pre-premières vertonen van films die pas in de loop van ‘n volgend jaar officieel uitkwamen. Gelukkig en helaas groeit het LIFF zo groot dat er geen tijd meer is om ook nog aan […]
Soms biedt een tegenslag ook weer nieuwe kansen…. Al een hele tijd wilden we de film“2001: A Space Odessey” draaien en eindelijk leek het zo ver te zijn. Maar helaas kregen we zojuist vanuit Londen te horen dat er toch geen Nederlandse ondertiteling beschikbaar is. Nu wordt er weinig gesproken in de film maar ondertiteling […]