Regisseur François Ozon legt de trauma’s bloot van een drietal mannen die in hun jeugd misbruikt zijn door een priester. Ze verzamelen moed en klagen de man aan via hun zelfhulpgroep La Parole liberée.
Alexandre leidt een rustig leven met zijn gezin. Op een dag ontdekt hij per toeval dat de priester die hem in zijn jeugd heeft misbruikt, nog steeds met kinderen werkt. Hij besluit actie te ondernemen en begint samen met twee andere slachtoffers een actiegroep om het misbruik binnen de Katholieke kerk bekend te maken. Ze zijn met stomheid geslagen als de hoeveelheid slachtoffers duidelijk wordt en als blijkt dat het misbruik tot in de hoogste kringen binnen de kerk is verzwegen. De gevolgen van het onthulde schandaal zijn niet te overzien en zal hun levens voorgoed veranderen.
“Grâce à Dieu is een rijkgeschakeerd monument voor misbruikslachtoffer.” (Volkskrant)
“François Ozon tekent het hele misbruikplaatje in ‘Grâce à Dieu.” (Trouw)
Dinsdagavond 15 februari ’22 heeft de minister van gezondheid weer gesproken en zijn boodschap was duidelijk. De maatregelen tegen de uitbreiding van het COVID-19 virus worden in stappen afgebouwd. De culturele instellingen krijgen weer een beetje lucht en mogen tot 01:00 uur open blijven! Dat betekent dat wij onze voorstellingen weer op de oude tijd […]
Dinsdagavond 25 januari ’22 hebben de premier en de minister van gezondheid weer gesproken en hun boodschap was duidelijk. De maatregelen tegen de uitbreiding van het COVID-19 virus worden versoepeld, de culturele instellingen krijgen weer een beetje lucht en mogen tot 22:00 uur open blijven! Dat betekent dat wij onze voorstellingen een half uur eerder […]