Grâce à Dieu

Regisseur François Ozon legt de trauma’s bloot van een drietal mannen die in hun jeugd misbruikt zijn door een priester. Ze verzamelen moed en klagen de man aan via hun zelfhulpgroep La Parole liberée.

Alexandre leidt een rustig leven met zijn gezin. Op een dag ontdekt hij per toeval dat de priester die hem in zijn jeugd heeft misbruikt, nog steeds met kinderen werkt. Hij besluit actie te ondernemen en begint samen met twee andere slachtoffers een actiegroep om het misbruik binnen de Katholieke kerk bekend te maken. Ze zijn met stomheid geslagen als de hoeveelheid slachtoffers duidelijk wordt en als blijkt dat het misbruik tot in de hoogste kringen binnen de kerk is verzwegen. De gevolgen van het onthulde schandaal zijn niet te overzien en zal hun levens voorgoed veranderen.

“Grâce à Dieu is een rijkgeschakeerd monument voor misbruikslachtoffer.” (Volkskrant)
“François Ozon tekent het hele misbruikplaatje in ‘Grâce à Dieu.” (Trouw)