No Bears

Fictie, werkelijkheid in parallelle liefdesverhalen waarin twee stellen te maken krijgen met de sociale machtsstructuur waarin ze verkeren. Regisseur Panahi raakt ongewild betrokken bij een politieke rel in het dorp als hij gevraagd wordt een foto te delen van een koppel in een verboden relatie.

In parallelle liefdesverhalen krijgen twee stellen te maken met de sociale machtsstructuur waarin ze verkeren. Tegelijkertijd raakt regisseur Jafar Panahi ongewild betrokken bij een politieke rel in het dorp als hij wordt gevraagd een foto te delen van een koppel in een verboden relatie. Het drama escaleert en al snel wordt duidelijk hoe ogenschijnlijk onschuldige artistieke acties, extreme gevolgen kunnen hebben. Geconfronteerd met zoveel uitdagingen, reflecteert Panahi over het onvermogen zijn thuisland Iran te verlaten. Hoewel het zo eenvoudig lijkt te zijn als midden in de nacht, ergens op een verlaten heuvel, simpelweg over een onzichtbare grens te stappen.

“Jafar Panahi is weer vrij! Na een verblijf van meer dan een half jaar in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran, waar Panahi tegen in protest ging met een hongerstaking, werd de Iraanse filmmaker eind vorige week ’tijdelijk’ vrijgelaten. Sinds 2010 maakt hij films over zijn vrijheidsbeperking in Iran. No Bears is de nieuwste in dat rijtje en misschien wel de beste uit deze periode van zijn leven.”  (Filmtotaal)
“Regisseur Jafar Panahi ontziet zichzelf niet in het speelse, maar ook uiterst droeve ‘No Bears’.'(de Volkskrant)
“De recent vrijgelaten Iraanse filmmaker Jafar Panahi toont met ‘No bears’ de lepe terreur van een regime zonder mededogen. Een fictiefilm als een verbijsterende waarheid.” (Nieuwsblad.be)
“‘No bears’: hoe censuur grote filmmakers juist creatiever maakt.” (Nieuwsblad van het Noorden)