Les Invisibles

De sociale werkers van een dagopvang voor vrouwen moeten al hun moed en creativiteit inzetten als hun tehuis moet sluiten door het stopzetten van subsidie. De film is een ode aan de weerbaarheid van de vrouw die op straat leeft en de moedige sociale werkers die hen helpen. Deze feelgoodfilm was een hit in Frankrijk.

De bewoners van een vrouwenopvang in Noord-Frankrijk zitten met de handen in het haar wanneer ze te horen krijgen dat ze geen subsidie meer krijgen. De sociale werkers krijgen de opdracht om alle vrouwen zo snel mogelijk weer de maatschappij in te begeleiden. En dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan; de vrouwen leven vaak al jaren onder pseudoniemen, en moeten opnieuw leren in een sociale en professionele omgeving te handelen. Ze gooien al hun – vaak beperkte – werkervaring in de strijd op de arbeidsmarkt. Met gedeelde smart en een gezonde dosis humor beginnen ze aan de zoektocht naar een nieuw leven.

Les Invisibles is de derde speelfilm van Louis-Julien Petit. Hij werkte zelf een jaar lang als vrijwilliger in de opvanghuizen van Parijs. Een deel van de cast wordt gespeeld door vrouwen die zelf dakloos zijn geweest.

“Onderhoudende tragikomedie” (VPRO)
“Deze feelgoodfilm stelt interessante vragen over hulpverlening” (NRC)