The Diving Bell and the Butterfly

Julian Schnabel verfilmde met een Franse cast het wonderlijke en waargebeurde verhaal van de Franse Elle-hoofdredacteur Jean-Dominique Bauby, die na een herseninfarct wakker wordt in een ziekenhuis en nog slechts één oog kan bewegen.

Van carrièreman en vader is hij plotsklaps veranderd in een kasplantje. Aanvankelijk wil hij alleen maar dood, maar later ziet hij in dat hij de strijd moet aangaan om zijn situatie te aanvaarden.

Een bevallige therapeute met engelengeduld ontwikkelt een methode om te communiceren. Zij dicteert een speciaal alfabet dat begint met de letters die het meest voorkomen in het Frans. Als ze de letter opleest die Bauby bedoelt, knippert hij met zijn oog. Zo schrijft Bauby, letter voor letter, een boek met de titel ‘Le scaphandre et le papillon’ (de duikersklok en de vlinder), dat in Frankrijk een bestseller werd. Enkele dagen na het verschijnen van zijn boek overleed Bauby in 1997 aan de gevolgen van een nieuw infarct.

“The diving bell and the butterfly is een aangrijpende film over het noodlot, maar ook een geweldige hommage aan menselijke geestkracht” (Parool)

“Schnabel […] heeft aan de kleinst denkbare opening, aan dat ene oog, genoeg om een juweel van een film te maken die, leunend op zorgvuldige acteerprestaties en nooit opdringerige mooie muziek van Paul Cantelon, een groot publiek verdient” (NRC)