Roter Himmel

Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.

Een dorp verderop razen ondertussen al verwoestende bosbranden. Maar de jonge schrijver Leon maakt zich druk over ander naderend onheil. Over een paar dagen komt zijn uitgever langs om het manuscript van Leons tweede boek door te nemen. De verwachtingen waren hoog na het succes van zijn debuut, maar Leons zelfvertrouwen heeft inmiddels een historisch dieptepunt bereikt. Niet dat hij daar iets van laat merken, natuurlijk. In het vakantiehuisje aan de kust waar zijn beste vriend Felix hem naartoe heeft meegesleept, doet hij afstandelijk en hooghartig. Naar Felix, maar vooral ook naar Nadja, de andere logee die al in het huisje blijkt te zijn als Leon en Felix er aankomen – vergissinkje van Felix’ ouders. Die hautaine houding is dun verkapte onzekerheid natuurlijk, waarmee Leon vooral zichzelf in de weg zit. Terwijl Felix en Nadja lol hebben aan het strand, houdt hij vol dat “zijn werk dat niet toelaat”, om vervolgens dagenlang te epibreren in de tuin.

“Regisseur Petzgold geeft tussen de regels door fijnzinnig commentaar op een geprivilegieerde Witte man die het maar niet tot zich door laat dringen dat andere mensen minstens zo interessant zijn als hijzelf.” (De Filmkrant)
“Roter Himmel’ is een heerlijke zomerse vertelling over kijken en zien.“ (Trouw)
“Roter Himmel’ is een mooi mengsel van romkom en amoureuze praatfilm – tot de donkere wending… Met zijn nieuwe speelfilm waagt Christian Petzold, grootmeester van de Duitse ascetische cinema, zich met voelbaar plezier op lichtvoetig terrein.“ (de Volkskrant)
“Alles gebeurt met een reden in de film van Petzold. Het zeewater en het vuur complementeert elkaar, de pech uit het begin van de film zorgt voor het onheil tegen het einde en alle details lijken belangrijk.” (FilmVandaag)